ΑΦΗΡΗΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ
Πως θα μπορούσα να κοιτάξω τον ήλιο την ώρα που ανατέλλει και να μην ζαλιστώ από την μαγεία της ομορφιάς του. Πόσα πρωινά ανέτειλε και πόσα βράδια τον αφήσαμε μόνο του να πλαγιάσει πίσω από τα κατακόκκινα κύματα. Αδιαφορώντας την μαγιά της ομορφιάς του . Κατακόκκινα φεγγάρια έκαναν τον γύρο του ουρανού, χωρίς να αγγίξουν κανέναν. Αδιαφορώντας την ομορφιάς της φύσης και την ευαισθησία της καρδιάς. Θολά και εύκολα μονοπάτια όπου οδηγούν σε σκαλοπάτια που κάποιος ονειροπαρμένος μάστορας τα έκτισε προς τα κάτω. Και οδηγούν στην άβυσσο, εκεί που αναβλύσουν παράξενη καπνοί και δυσοσμία αλκοόλ και η τιμή της σάρκας σύμφωνα με το πόσα δίνεις. Και όλο ψηλαφώντας με το άγγιγμα της αφής για το άλω και όχι αυτό και η μοναξιά στο κόκκινο. Γαντζωθήκαμε στου ταχυδρόμου την στράτα με την συντροφιά του φεγγαριού αναρριχώμενοι από καπνό ιστούς και πάλι στο αδιέξοδο. Όποιον δρόμο και να πάρομε το ίδιο είναι και όλοι αδιέξοδη. Και ένα ερωτηματικό για τη δεν πήραμε τον άλλον και όχι αυτόν ίσος να καταργούσε το πεπρωμένο. Αναπολούμε και το βλέμμα μας προσπαθεί να περάσει τα πανύψηλα βουνά ωκεανούς με τεράστια κύματα για να συναντήσει αναμνήσεις που είναι ριζωμένες βαθιά στην ψυχή. Που βράζουν σαν ηφαίστειο μανιασμένοι που κάποτε θα εκραγούν και θα ισοπεδώσουν ότι βρουν στο πέρασμα του. Πολλές παραλογίες γρατζουνάω στο χαρτί από τον κρυφό κόσμο μου. χαμηλώνω τα μάτια στο χώμα, και το πλήθος άγνωστο ο κόσμος ξεμακραίνει.
η επιθυμητή πραγματικότητα από την άλλην όψη της σκληρής καθημερινότητας δεν αγγίζουν τα χέρια τους, δεν περνούν από το ίδιο πέρασμα. περπατούν παράλληλα και στυγερά και μόνο στο βάθος του αιώνα χαιρετιούνται με ικανοποίηση για το κατόρθωμα της διχόνοιας τους.
η επιθυμητή πραγματικότητα από την άλλην όψη της σκληρής καθημερινότητας δεν αγγίζουν τα χέρια τους, δεν περνούν από το ίδιο πέρασμα. περπατούν παράλληλα και στυγερά και μόνο στο βάθος του αιώνα χαιρετιούνται με ικανοποίηση για το κατόρθωμα της διχόνοιας τους.
.png "English"){kind=small}
0 Response to "ΑΦΗΡΗΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ"
Δημοσίευση σχολίου